SZTUKA KARATE
Rozwinięte przeszło tysiąc lat temu, jako forma walki bez użycia broni, ale z zastosowaniem naturalnych dla człowieka środków walki, jak pięści, kolana, stopy i głowa, stało się dla karate szkołą hartowania charakterów, sposobem na doskonalenie cech psychicznych poprzez rygorystyczny trening. Droga ta umożliwia osiągnięcie jedności ducha i ciała. Oprócz wzmocnienia ciała i poprawienia szybkości, siły i koordynacji, karate zwiększa czujność i samoświadomość. Uczy także zaufania - nie zarozumiałości czy zuchwałości - ale głębokiego zaufania we własne siły, we własne zdolności postępowania wobec otaczającego nas świata.
Z uczuciem ufności przychodzi opanowanie i poczucie wewnętrznego spokoju. To właśnie prawdziwe karate, karate, które można praktykować przez długie lata, nawet wtedy, kiedy nie jest się już zdolnym do wielkich wyczynów. Wszystko musi mieć jednak swój początek, a wielkich rzeczy nie da się dokonać w ciągu kilku dni. W karate początkiem są podstawy - uderzenia pięścią, kopnięcia i bloki, przyjmowanie określonych pozycji, uniki, itd. Istnieją również techniki, które umożliwiają biegłemu karatece dokonywanie rzeczy, zdawałoby się, niemożliwych. W zaawansowanej formie karate łączy energię fizyczną z doświadczeniem psychologicznym w coś, co odczuwane jest przez większość mistrzów jako potężna siła. Podczas gdy siła zewnętrzna jest naturalną konsekwencją intensywnego treningu, niesamowite demonstracje temeshiwari są raczej rezultatem siły wewnętrznej - skutkiem szkolenia, opartego na współczesnej wiedzy oraz efektem zastosowania metod wypracowanych przez setki lat na dalekim wschodzie.
Nazwa karate została zatwierdzona dopiero w 1936 roku. Od momentu powstania sztuka ta ewoluowała zmieniając swój charakter z utylitarnego systemu walki na system psychofizycznego doskonalenia się, gdzie na pierwszy plan wysunął się aspekt DO - "drogi", którą kroczy się całe życie, jako symbolu niekończącego się procesu dążenia do doskonałości. Stąd też, spotykana jest także nazwa karate-do. Karate to w dosłownym tłumaczeniu "pusta ręka", do -"droga".
"Karate ni sente nashi - karate nie jest techniką agresji".Słowa te, które niegdyś zwykł powtarzać swoim uczniom Gichin Funakoshi najlepiej oddają sens karate. Karate niezależnie od okoliczności nie może być użyte w sposób ofensywny. Jest sztuką przede wszystkim obrony i nigdy nie może służyć do ataku. Stare przysłowie japońskie mówi że silny wiatr może łamać mocne drzewo, ale nie wiotkie wierzby. Wielkimi wartościami karate są rozwaga i humanitaryzm. Karateka powinien być zawsze gotowy, ale nigdy nie powinien używać swych umiejętności karate, a już w żadnym wypadku nie powinien używać pięści do rozstrzygania różnicy zdań.
